Winiarnie na sprzedaż w Mendozie, prowincja znana na arenie międzynarodowej

Argentyńska prowincja Mendoza znajduje się obok pasma górskiego Andów, które tu posiada najwyższe szczyty: na wysokości 6 959 metrów wzgórze Aconcagua najwysze w Ameryce, dzięki czemu argentyńskie winnice wyróżniają się tym, że są najbardziej najwyższy na świecie. Pasmo górskie Andów działa jak bariera, powstrzymując wilgotne wiatry pochodzące z Oceanu Spokojnego. Fakt ten, dodany do dużej odległości od innego oceanu, Atlantyku, umożliwia stworzenie bardzo odpowiednich warunków do uprawy winorośli.

Obszar ziemi w prowincji Mendoza przeznaczony do uprawy winorośli stanowi ponad 150 000 hektarów, na których rozproszono ponad 1200 winnic. Dane te stawiają Mendozę jako prowincję o największym znaczeniu w argentyńskim sektorze winiarskim oraz w jednym z wiodących regionów produkcyjnych na świecie. Inną z głównych cech tej prowincji jest różnica wysokości między plantacjami winnic. Dlatego można znaleźć uprawy w zakresie wysokości od 400 metrów do 1600 metrów. Odmianą szczególnie się tu wyróżniającą jest malbec, a jego uprawa w prowincji Mendoza stanowi do 20% całości w Argentynie. Oprócz tej odmiany wyróżniają się między innymi inne rodzaje winogron, takie jak syrah, tempranillo, bonarda i cabernet sauvignon. Obszary uprawy są rozproszone w prowincji na ponad 2400 km północ-południe. Stanowią one około 75% krajowej produkcji wina.

Inne kluczowe czynniki, oprócz wysokości, to klimat kontynentalny mroźnych zim i gorących lat, obfitość słońca, niejednorodna gleba i woda z andyjskiej odwilży. Rzeki Mendoza, Tunuyán, Diamante i Atuel są dopływami Andów, które poprzez liczne kanały i rowy wspierają uprawę winorośli, ponieważ opadów jest niewiele. W razie potrzeby nawadnianie można uzupełnić wodą gruntową uzyskaną poprzez liczne perforacje.

HISTORIA WINA

Około 1556 roku zdobywca i kolonizator Francisco de Aguirre, założyciel Santiago del Estero, wraz z bratem Juanem Cidrónem wysłał pierwsze gałęzie i szczepy z Chile do Argentyny. W 1618 r. Rozpoczną się misje jezuickie w Ameryce. W jezuickich misjach podkreślono opracowanie win na potrzeby mszy.

Jednym z pierwszych producentów wina, którzy wyjęli produkcję ze sfery ściśle duchownej, był Michel Harizmendi, który przybył na te ziemie na początku XVIII wieku i postanowił produkować wysokiej jakości wina, które eksportował do miasta Buenos Aires. Należy pamiętać, że w latach, w których Harizmendi osiągnął zenit swojej produkcji, Mendoza nadal zależał od generalnego kapitana Chile, aż w 1783 r. stał się stolicą wicekróla Río de la Plata. Tak więc handel skupił się bardziej na Buenos Aires niż na Pacyfiku.

Podczas rewolucji majowej 1810 r. w Buenos Aires wicekról został odwołany, a to wydarzenie przyniosło pozytywne skutki dla przemysłu: porzucono import win z Hiszpanii, aby zrobić miejsce dla produktów z gór regionu Cuyo. To właśnie w Mendozie akt libertatora został przygotowany przez generała José de San Martín, gdzie wraz z żołnierzami przez Andy w kierunku Chile dzięki porozumieniu z Indianami Pehuenches. Deklaracja niepodległości pojawia się w 1816 roku.

Kolejna osoba, o której należy wspomnieć, jest urodzony we Francji agronom Michel Aimé Pouget, odpowiedzialny za ważny rozwój w tej argentyńskiej prowincji odmian cabernet sauvignon, merlot, a przede wszystkim malbec.

W 1885 r. ma miejsce wydarzenie, które zmieniło sektor wina w prowincji Mendoza. Jest nim wybudowanie linii kolejowej do Buenos Aires. Czas wysyłki został skrócony, co przyczyniło się do rozwoju handlu, który przeszedł od inwentarza żywego i działalności zbożowej do masowej produkcji wina.

W 1876 r. uchwalono ustawę imigracyjną i kolonizacyjną Avellaneda, która przyciągnęła wielu kolonistów z zagranicy zainteresowanych uprawą ziemi amerykańskiej. Pod koniec XIX wieku do kraju przybyło milio osób, a a w pierwszych dekatach XX wieku aż 1 120 000.

Największy przepływ Włochów osiadł w Mendozie, podczas gdy Hiszpanie zrobili to samo w San Juan, umożliwiając Francuzom osiedlenie się w San Rafael na południu Mendozy. Włoska emigracja w Mendozie jest bardzo obecna w winnicach, zbudowanych jako odzwierciedlenie panującego wówczas stylu we Włoszech: wille z klasycznym językiem renesansu i wolności (włoska wersja secesji) oprawione w duże ogrody. Wiele z tych willi jest utrzymanych w doskonałym stanie i można je zwiedzać szlakami turystyki winnej.

Jeden z wielkich kryzysów, które wpłynęły na produkcję wina w Argentynie, miał miejsce na początku lat 70. Kryzys zmusił winiarnie do postawienia radykalnej modernizacji poprzez duże inwestycje w celu podniesienia jakości win. i że mogą konkurować na rynku międzynarodowym. Ta rekonwersja oznaczała integrację argentyńskiego winiarstwa ze zglobalizowanym światem, mimo to na początku XXI wieku musiała zmierzyć się z kolejnym ważnym kryzysem gospodarczym, który spustoszył Argentynę w tak zwanym „corralito”.

Prowincja Mendoza stała się najważniejszym w Argentynie pod względem produkcji wina gatunkowego i jest obecnie znana na całym świecie.

WINO I WINIARNIE

Prowincja Mendoza ma długą tradycję w winnicach, z których część pochodzi z pierwszej połowy XIX wieku. Dobrym przykładem jest winiarnia González, zanurzona w sektorze wina od 1826 r. Również Tiburcio Benegas, założyciel winnicy El Trapiche (Godoy Cruz). Hiszpańscy imigranci, podobnie jak Włosi i Francuzi, byli bardzo znaczący w tworzeniu sektora wina w Mendozie. Hiszpańscy bracia Goyenechea założyli w drugiej połowie XIX wieku winiarnie o nazwie pochodzącej od ich nazwiska, podczas gdy inni imigranci pochodzenia aragońskiego, Escorihuela, nadali swoją nazwę winnicom Escorihuela Gascón, jednej z najstarszych w prowincji. Włoch Pascual Toso w 1890 roku założył Toso i Gargantini. W 1889 r. Ruttini założył pierwsze San Giovese w Maipú. Innymi włoskimi imigrantami w historii wina Mendozy są Luis Tirasso, Navarro Correas, Antonio Nervian, Dante Rovino z winami musującymi, Luigi Bosca, którego winnicę założył w 1901 r., Casa Biachi założył w 1928 r., a później rodzina Zuccardi. w latach 60.

Około 1895 r. założono kolejną winiarnię Norton de Luján w Cuyo, pochodzenia angielskiego, a także winnicę Benegas, która jest dziś jedną z niewielu zachowanych reliktów dawnej Mendozy z końcówki XIX wieku.

Do 1909 r. Gargantini i Giol byli już właścicielami drugiej co do wielkości winiarni na świecie po włosko-szwajcarskiej winiarni w Kalifornii. W czasach świetności wytworzyła ona połowę wina wyprodukowanego w kraju. Była to winiarnia La Colina de Oro, jak w Maipú.

Już w XX wieku w argentyńskich winiarniach znajdowali się tu naukowcy enolodzy, hiszpańskiego, włoskiego i francuskiego pochodzenia. Byli oni pionierami tego argentyńskiego przemysłu. Zaledwie w ćwierć wieku położyli podwaliny pod współczesną historię argentyńskiego wina.

Rodzina Pulenta, która od trzech pokoleń jest powiązana z argentyńską uprawą winorośli, kontynuuje dziś pracę w winiarniach Pulenta Estate, Vistalba i Augusto Pulenta. Ponadto przez wiele lat ta tradycyjna rodzina była odpowiedzialna za winnice Peñaflor, Trapiche, El Esteco, Santa Ana, Finca las Moras, Andean Viñas i Michel Torino.

Należy również podkreślić istotną rolę przedsiębiorcy winiarskiego Nicolása Cateny Zapaty, który z Mendozy rozwinął rynek win z odmiany malbec na świecie. Oprócz wprowadzenia na rynek winogron malbec wprowadzono także koncepcję win premium w Argentynie. Winiarnie Catena wraz z Achavalem Ferrerem są uważane za wielkie gwiazdy międzynarodowego firmamentu winiarskiego.

Pod koniec XX wieku zaczęło przybywać międzynarodowych inwestorów, z powodu rosnącego światowego popytu na argentyńskie wina. Godne uwagi i udane są inwestycje francuskie i chilijskie.  Z Chile grupa winiarska Viña San Pedro de Tarapacá zainwestowała w argentyńskie winnice, takie jak Finca La Celia (dolina Uco o wartości dziedzictwa historycznego), Tamarí (Maipú) i Finca Eugenio Bustos. Podobnie znany producent wina Aurelio Montes jest właścicielem Kaiken, Bodegas Doña Paula należy do chilijskich winnic Santa Rita, Trivento a Concha y Toro, a Renacer należy do rodziny Reich.

Francuskie pochodzenie ma obecnie około trzydziestu winiarni, głównie na terenie Mendozy. Möet & Chandon założył swoją pierwszą spółkę zależną w Mendozie w 1958 roku, w ten sposób narodził się Chandon Argentina (grupa LVMH), jeden z głównych producentów wina musującego w kraju, który również założył Terrazas de los Andes w 1996 roku. Piere Lurton, właściciel Chateau Cheval Blanc w Bordeaux, odkrywa Argentynę i postanawia stworzyć znaną winnicę Cheval des Andes (Cuyo) w 1999 roku we współpracy z Terrazas de los Andes.

Słynny winiarz Michel Rolland przekonał kilku, głównie winiarzy z Bordeaux, do zainwestowania na stokach Andów. Nowatorska koncepcja w ograniczonej przestrzeni, w której każdy winiarz byłby właścicielem swojej winnicy, ale także produkował wspólne dla nich wino, dlatego Clos de los Siete narodziło się w 1999 roku. Głównymi inwestorami byli Rothschilds (Chateau Lafite), Guy Cuvelier (Chateau Leoville) Poyferré), Dassault, Péré Vergé (Chateau Le Gay).

Rodzina Rothschildów nie jest obecnie członkiem Clos de los Siete, ale założyli Bodegas Caro w 1999 roku we współpracy z rodziną Catena i Flechas de los Andes w 2003 roku.

Innymi winiarniami pochodzenia francuskiego są Altavista (rodzina D'Aulan, od wielu lat właściciele domu Champagne Piper Heidsieck), Bodegas Antucura, Bodegas Atamisque w Tupungato, Bodegas Marco Zunino z rodziny Guevel w San Rafael, Bodegas Fabre w Luján de Cuyo, Ruca Malen, Vignes des Andes, Cuvelier los Andes, Carinae in Maipú, Diamandes z rodziny Bomie, Domaine Busquet w dolinie Uco, Domaine le Billoud, La Rivière Yturbe, Monteviejo z rodziny Péré Vergé, Piedra Negra de Lurton w dolinie Uco i poezji Lévêque. Oprócz wszystkich Argentyńczyków, obcokrajowcami, którzy ostatnio orodukowali wino argentyńskie i jego odmianę malbec, są Paul Hobbs (amerykański winiarz), Michel Rolland (francuski winiarz), Szwajcar Donald Hess, Alberto Antonini (włoski winiarz) i Hiszpan José Manuel Ortega Fournier, który sprzedał swoją winnicę Alfa Crux firmie Agostino.

CIEKAWE MIEJSCA

Niektóre z wielkich atrakcji krajobrazowych prowincji Mendoza znajdują się w tak zwanej sieci obszarów chronionych w Mendozie, która skupia 17 rezerwatów przyrody, stanowiących około 13% terytorium prowincji. Wśród tych rezerwatów przyrody wyróżnia się park prowincji Aconcagua, w którym znajduje się wzgórze o tej samej nazwie, kolos o wysokości 6960 metrów nad poziomem morza, którego nazwa w języku keczua oznacza „kamienny wartownik”. Rzeka Mendoza, która zapewnia wodę do nawadniania znacznej liczby hektarów winnicy, odbiera przepływ ze strumieni, które schodzą z Aconcagua i które transportują wodę z odwilży. Park ten ma różne zastosowania, od zwykłego turysty po miłośników trekkingu oraz, oczywiście, krajowych i międzynarodowych alpinistów, którzy próbują wspinać się z różnych stron.

Miasto Mendoza jest stolicą prowincji i ma różne atrakcje, spośród których Muzeum Sztuki Nowoczesnej wyróżnia się pod względem kulturowym. Kolejnym miejscem najczęściej odwiedzanym przez turystów jest Plan Niepodległości o powierzchni 1600 metrów kwadratowych, którego centrum zajmuje piękna fontanna. Wizyta może być kontynuowana w Rządowym Domu Mendozy, stosunkowo blisko Placu Niepodległosci i ogłoszonego Dziedzictwem Kulturowym w 1995 roku. Park General San Martín z 17 kilometrowym przedłużeniem, mieści Muzeum Nauk Przyrodniczych i Zoo w mieście, uważany za najważniejszy w Ameryce Południowej. Różne trasy winiarskie zaczynają się od miasta Mendoza, niektóre z nich zabierają zainteresowanych do San Carlos, gdzie znajdują się jedne z najważniejszych winnic w prowincji. Muzeum Wina, wchodzące w skład jednej z tych tras, znajduje się w sąsiednim mieście Maipú, bardzo bliko Mendozy.