Winnice i winiarnie na sprzedaż we Florencji

Florencja to miasto położone w północnej części środkowych Włoch, stolica Toskanii, będąca jej centrum historycznym, artystycznym, gospodarczym i administracyjnym.

Swoją największą świetność osiągnęła po ustanowieniu Wielkiego Księstwa Toskanii pod rządami dynastii Medyceuszy. To właśnie we Florencji, w drugiej połowie XIV wieku, narodził się ruch artystyczny znany jako renesans. Florencja jest uważana za jedną z kolebek światowej sztuki i architektury, a także za jedno z najpiękniejszych miast świata.

HISTORIA WINA

Historia uprawy winorośli we Florencji sięga osad etruskich z VIII wieku p.n.e., przez literackie odniesienia greckich autorów chwalących jakość win, aż po upadek Cesarstwa Rzymskiego. W średniowieczu głównymi producentami wina były klasztory, podobnie jak w większości Europy. Gdy rozwinęła się arystokracja i kupiectwo, wielu toskańskich właścicieli ziemskich zaczęło produkować wino, które trafiało do florenckich handlarzy. Pierwsza wzmianka o kupcach winnych we Florencji pochodzi z 1079 roku, a w 1282 roku powstał pierwszy cech – Arte dei Vinattieri, który ustalał zasady handlu winem.

Już w XIV wieku we Florencji sprzedawano średnio 300 000 hektolitrów wina rocznie. Pierwsza znana wzmianka o winie Chianti pochodzi od Francesco di Marco Datiniego, zwanego „kupcem z Prato”, który opisał wino, które wkrótce miało zyskać światową sławę.

Prawie wszystkie szlacheckie rody florenckie zajmowały się produkcją wina. W pałacach w centrum miasta można wciąż zobaczyć nazwiska rodzin takich jak Antinori, Capponi, Frescobaldi, Ginori, Gondi czy Contini Bonacossi.

W niektórych pałacach, na wysokości oczu i pod oknami, znajdują się małe drzwiczki (23 × 36 cm), przez które podawano butelkę wina – to tzw. buchette del vino, czyli „okienka na wino”. Właśnie przez nie sprzedawano wino bezpośrednio. W całej Florencji zachowało się około 170 takich otworów, świadczących o wielowiekowej tradycji winiarskiej miasta i regionu.

WINO I WINNICE

Chianti to największy sklasyfikowany region winiarski Toskanii. Produkowany jest tu czerwony Chianti, a także białe i różowe wina oraz słynne Vin Santo. Region dzieli się na dwie apelacje DOCG: Chianti i Chianti Classico, z których ta druga cieszy się większym prestiżem.

Warto wspomnieć także o Vin Santo – tradycyjnym winie deserowym, głównie białym, wytwarzanym z winogron Trebbiano i Malvasia Bianca. Najbardziej znana wersja pochodzi z Chianti Classico. Istnieją również warianty czerwone i różowe na bazie Sangiovese, znane jako Occhio di Pernice („oko kuropatwy”).

Carmignano DOCG, w prowincji Prato, było znane z jakości swoich win już w średniowieczu. W 1716 roku Kosma III Medyceusz, wielki książę Toskanii, oficjalnie uznał ten obszar za wyjątkowy region winiarski i nadał mu szczególną ochronę prawną. Już w XVIII wieku lokalni winiarze mieszali Sangiovese z Cabernet Sauvignon – długo przed pojawieniem się „Supertoskani” w XX wieku. Obecnie Carmignano ma około 110 ha winnic, produkujących rocznie ok. 2700 hl wina z oznaczeniem DOCG.

Chianti Classico DOCG

Symbolem Chianti Classico jest czarny kogut (Gallo Nero). W 1716 roku Kosma III założył Ligę Chianti, która określiła pierwotne granice tego regionu winiarskiego – jedno z najwcześniejszych świadectw regulacji produkcji wina w Europie. W XIX wieku baron Bettino Ricasoli (1809–1880) opracował pierwsze zasady produkcji Chianti.

Chianti Classico DOCG pochodzi z najbardziej tradycyjnego obszaru, między Florencją a Sieną. W tej strefie nie można produkować wina z oznaczeniem Chianti DOCG – tylko Chianti Classico. Styl wina jest tu bardziej elegancki, skoncentrowany i zdolny konkurować z najlepszymi Sangiovese w regionie. Wina zawierają co najmniej 80% Sangiovese, często są jednoszczepowe. Mimo różnorodności terroir – od Castelnuovo Berardenga po Castellina, Radda, Gaiole czy Greve – szczep ten łączy wszystkie apelacje.

Chianti DOCG

Historia Chianti sięga czasów etruskich, kiedy to winorośl i oliwki były już uprawiane na żyznych wzgórzach regionu. W średniowieczu Chianti było strategicznie ważnym terenem handlowym i obronnym, pełnym zamków i ufortyfikowanych wiosek.

Chianti to najpopularniejsze włoskie czerwone wino. Historia apelacji DOCG zaczyna się pośrednio w 1716 roku, kiedy Kosma III oficjalnie sklasyfikował tereny między Florencją a Sieną jako region Chianti. Na początku XX wieku zwiększone zapotrzebowanie doprowadziło do rozszerzenia strefy produkcji. W 1932 roku dekret odróżnił Chianti Classico (z historycznego regionu) od Chianti (z nowo włączonych terenów).

Chianti Colli Fiorentini DOCG

Obejmuje 15 gmin na wzgórzach wokół Florencji. DOCG i IGT dla win na bazie Sangiovese, Cabernet, Sauvignon, Canaiolo nero. Wina białe z Empolese, Vin Santo dell’Empolese, Colline dell’Etruria Centrale, Pomino.

Chianti Rùfina i Pomino DOCG

Rùfina to najmniejsza podstrefa Chianti DOCG. Obejmuje gminy Dicomano, Londa, Rufina, Pelago i Pontassieve, położone na wzgórzach na wschód od Florencji. Obszar charakteryzuje się wyższym położeniem i chłodniejszym klimatem. Można tu podziwiać zamki, średniowieczne miasteczka, ogrody, drogi wiejskie i winnice. Apelacje: Chianti Rùfina DOCG i Vin Santo DOC.

Pod panowaniem Kosmy III w 1716 roku wyznaczono również Pomino jako jedno z pierwszych oznaczeń pochodzenia w Europie. Region ten, położony blisko Rùfiny, znany jest z obecności francuskich odmian, takich jak Cabernet, Chardonnay, Merlot, Pinot Blanc, Pinot Noir oraz lokalnych szczepów. Wiodącym producentem jest rodzina Frescobaldi.

Vin Santo DOCG

To tradycyjne słodkie wino produkowane w Toskanii. W Pieve di Campoli w prowincji Massa-Carrara winobranie ma wymiar symboliczny – winnice od wieków należą do Kościoła. Wino to było używane podczas mszy w katedrze we Florencji i jest typowym trunkiem w toskańskich domach.

Vinsantaie to dobrze wentylowane pomieszczenia, w których naturalnie suszy się winogrona – kluczowy proces w produkcji Vin Santo.

Vin Santo ma korzenie sięgające XIV wieku, podczas czarnej śmierci. Podobno dominikanin używał tego wina, by ulżyć cierpiącym, co dało mu reputację cudownego.

Podczas Soboru Florenckiego w 1439 roku, kardynał Bessarion miał wypowiedzieć słowa „Hoc Xanthos est!” po spróbowaniu słodkiego wina, co zinterpretowano jako „Vinum Sanctum”, czyli święte wino.

SUPERTOSKANIEC

Charakterystyczne dla tego regionu jest pojawienie się kategorii win zwanych Supertoskani – win produkowanych poza regulacjami DOC/DOCG, które jednak osiągnęły kultowy status. W latach 70. producenci zaniepokojeni spadkiem jakości Chianti zaczęli tworzyć lepsze wina, omijając restrykcyjne przepisy. Prekursorem był markiz Piero Antinori, który stworzył Tignanello, mieszając Sangiovese z Cabernet Sauvignon, bez obowiązkowych białych szczepów.

Wina te zyskały ogromną popularność i przewyższały ceną wiele tradycyjnych Chianti. Inni producenci, także z innych regionów, zaczęli eksperymentować z międzynarodowymi odmianami, jak Cabernet Sauvignon, Merlot, Syrah i szczepami lokalnymi.

Po reformach lat 90. część Supertoskanów wróciła do systemu DOC/DOCG, inni pozostali w mniej restrykcyjnej klasyfikacji IGT Toscana.

MIEJSCA WARTE ODWIEDZENIA

Florencja słynie na całym świecie ze swojego dziedzictwa artystycznego i architektonicznego. Dominującym stylem jest renesans, który powstał właśnie tutaj w XIV wieku, ale miasto oferuje również liczne dzieła z innych epok.

Serce miasta stanowi Piazza della Signoria z Palazzo Vecchio, Loggia dei Lanzi i pobliską Galeria Uffizi, jednym z najważniejszych muzeów Włoch. Kilka kroków dalej znajduje się Piazza del Duomo z bazyliką Santa Maria del Fiore, znaną z kopuły zaprojektowanej przez Brunelleschiego. Kompleks uzupełniają dzwonnica Giotta i Baptysterium św. Jana.

Florencja była kolebką sztuk w epoce renesansu – to tu działali malarze tacy jak Giotto, Botticelli, Leonardo da Vinci, Masaccio, Michelangelo; rzeźbiarze jak Donatello, Verrocchio; architekci jak Brunelleschi, Alberti, Giotto; oraz pisarze jak Dante, Boccaccio, Machiavelli. To także miejsce narodzin perspektywy linearnej, która odmieniła sztukę zachodnią.